Azie deel 4, Laos en Vietnam!

Hier de samenvatting van wat ik de laatste anderhalve maand heb uitgespookt:

Na mijn avontuur op de Thaise boerderij ben ik Laos in gegaan. Mijn eerste stop was Vientienne, de hoofd stad. Maar aangezien daar niks te doen was, ben ik snel door gegaan naar Vang Vieng, het tubing-paradijs! Voor de mensen die nog nooit van 'tuben' gehoord hebben: tuben is met een grote rubberen band in de rivier dobberen. Toen ik aan kwam in Vang Vieng, ben ik opgetrokken met een groep Australiers. Gewapend met een fles lokale whiskey en een fles cola gingen we de rivier te lijf.
Alcohol is hier belachelijk goedkoop. De fles whiskey was goedkoper dan de cola. En nog lekker ook! Maar het grappigste was nog wel dat op het officiele lebel stond: 'Tiger Special Whiskey, smooth and mellon' (ze wilden 'smooth and mellow' schrijven, maar blijkbaar is Google translate te veel moeite). De mensen hier kunnen echt nul Engels spreken, officiele borden hebben ook allemaal spelfouten.
In de avond jungle party! Was super mooi, totdat mijn Iphone gestolen was.

Twee dagen later liep ik Maurijn Rezvani (een vriend van thuis) tegen het lijf! We wisten van elkaar dat we allebei in Azie aan het reizen waren, maar ik had geen idee waar hij was. Ik kon maar heel even met hem praten, omdat ik opgehaald werd voor een luchtballonvaart. Dat was echt super vet!
In de avond bij de bij de Fat Monkey met Maurijn afgesproken, mooie dingen. Hij was samen met een grote groep aan het reizen, waar ik vanaf toen ook een paar dagen samen mee heb gereisd. Twee dagen later de naar de Blue Lagoon geweest, een heldere blauwe lagoon, met een grot vlak bij. Het leukste was de grot.
Bij de ingang van de grot werden zaklampen verhuurd. Overmoedig hadden we met onze groep van 10 man maar 3 lichtjes bij elkaar. 1 zaklamp en 2 Iphones. De grot was echt pikdonker en het terrein was bijna onbegaanbaar. Toch zijn we diep de grot in gegaan. Ongeveer 20 minuten nadat we binnen kwamen sprak ik even met andere mensen. Ik kon ze niet zien, maar alleen horen. Ik ging zo erg op in het overleven in de grot dat ik niet door had dat ik de stemmen van mijn groep niet meer gehoord had. Toen ik uit de grot kwam zag ik op eens dat ik de groep kwijt was! Het bleek dus dat ik de laatste 20 minuten met een andere groep mee gegaan ben. Haha. De rest was buitan al een kwartier op me aan het wachten.

Toen ik afscheid van Maurijn nam, ben ik naar Luang Prabang gegaan. De eerste avond gegeten bij een restaurant dat Tamarind heet. Wow. Voor 7 euro heb ik daar het beste diner ooit gegeten. Als hoofdgerecht waterbuffel!
Later op de avond zaten we bij onze guest house, met een boel backpackers rond de tafel. Er was een kerel die super goed gitaar kon spelen, vooral Spaanse flamenco. Maar hij kon bijna alles spelen. We vertelden stuk voor stuk allemaal een verhaal die hij dan begeleidde met de gitaar. Als het ging over liefde speelde hij muziek waar je de liefde in kon horen. Het zelfde voor alle andere emoties in de verhalen.
Oscar (een stoner uit Ibiza) vertelde een verhaal over onmogelijke liefde tussen een Spanjaard en een Thaise vrouw.
Ik vertelde het verhaal van de vis in de badkuip.
Een andere stoner vertelde een verhaal over zijn maat, die de boom heeft bezocht waar onder de Buddha heeft gemediteerd totdat hij verlicht werd. Hij ging daar ook mediteren, en voelde insecten over zijn lichaam kruipen. Hij dacht dat het hoorde bij de meditatie, maar hij zat helemaal onder de rode mieren. De rode mieren hebben zijn mannelijkheid flink te grazen genomen, haha.
Zo waren er nog een paar verhalen, maar die zal ik jullie besparen. Die avond hadden ze een soort magie, maar hier op internet zal ik die ervaring nooit op die manier neer kunnen zetten.

In Luang Prabang gaan de kroegen vroeg dicht, en dan is de bowling baan nog open. Daar is iedereen 's nachts te vinden, super gezellig.
Er is daar ook een waterval, die is super mooi. Hij gaat in allemaal plateaus, en het is een steile klim naar de top. 30 minuten ploeteren ongeveer. Ik had de verkeerde route genomen en liep richting hartje jungle. Ik schrok me dood omdat ik op eens een meter voor me een groene slang zag liggen! Ik sprong uit reflex achter uit, met de schrik van mijn leven. Maar de slang bleef rustig liggen, niks aan de hand.

Met pijn in mijn hart verliet ik Luang Prabang, en ben ik met de bus naar Tha Khaek (TK) gegaan. Vanaf TK heb ik de 'Konglor Cave Loop' gedaan. De Konglor Cave is een grot waar een rivier door heen loopt, 7 km lang. Dat is een rit op de scooter van ongeveer 4 dagen. Dat was een hele ervaring.
De eerste dag heb ik 100 km verkeerd gereden, omdat de kaart die werd uitgedeeld bij de scooterhuur niet klopte. Maar dat was helemaal niet erg, omdat de omgeving erg tof was.
Dag 2 heb ik gereden op het slechtste wegdek dat ik ooit gezien heb. Ik kreeg er een platte achterband, het ventiel was er af. De eerste mensen die ik aanhield waren chaffeurs van een enorme vrachtwagen. Ze hadden een van die vrachtwagens die enorme boomstammen verslepen, die dan vast worden gezet met ijzeren kettingen. Alleen hadden ze deze keer geen boomstammen mee, en kon mijn scooter dus achter op. Hij werd vastgeknoopt met een dun touwtje, dus ik hield mijn hart vast om te hopen dat hij vast bleef zitten op dit vreselijke wegdek.
De vrachtwagen was enorm, en had meer banden dan normale vrachtwagens. Maar omdat het ding zo massief was, en de weg zo veel hobbels had waren er elke meter wel een paar grote hobbels en alle hobbels kon je ook 10 keer voelen door alle banden. Ik moest mezelf stevig vast houden terwijl ik zat, omdat ik anders door de hele kabine zou vliegen. Ik was echt heel blij dat ik nooit last heb van wagenziekte, daardoor kon ik genieten van het ritje en was het meer een attractie in een pretpark. Ik heb daar binnen een filmpje gemaakt, die zal ik binnenkort uploaden. Dan weet je wat ik bedoel.
In Laos weet 80% van de bevolking hoe ze een scooter moeten repareren, dus bijna overal kan je je scooter wel laten maken. Eenmaal aangekomen in het volgende dorpje werd mijn scooter gerepareerd, door een 12-jarige, voor maar 2 euro. Er moest een nieuwe binnenband in, en hij was klaar binnen 10 minuten. Dat is pas service! Daar kunnen ze nog wat van leren bij Leertouwer (scooterzaak in Soest)!
De rest van de Konglor Cave Loop is in een woord samen te vatten: prach-tig.

De bus gepakt naar Hanoi, Vietnam, vanaf TK. Ik pakte de lokale bus, wat allemaal wat anders gaat dan de toeristenbussen. We reden vanaf 8 uur 's avonds en vanaf 12 tot en met 6 uur werd er door iedereen geslapen. Ook door de 3 buschaffeurs. 's ochtends vroeg kwamen we aan bij de grens van Vietnam, wat een grote verwarring was, maar het is allemaal gelukt. Eenmaal over de grens, veranderde het verkeer en ook mijn bus. De Vietnamese hardcore werd aangezet, en er werd opeens als een idioot gereden. Zo hard mogelijk door de scherpe bochten, en toeteren vlak daar voor. Toeteren is hier meer een taal in het verkeer dan een uitlaatklep van agressie. Ze toeteren bij elke scherpe hoek in de bergen, om te laten weten dat ze er aan komen. Als ze getoeter terug horen dan remmen ze af en rijden ze netjes. Zo niet, dan gebruiken ze allebei de rijstroken volledig. Ook toeteren ze elke keer als ze een andere auto inhalen. Soms ook nog als er niemand op de weg is, zonder reden voor de lol. Ik denk dat die chaffeurs zelfs in hun slaap nog toeteren. Slapen in de bus is dus echt een uitdaging.

Saai Vietnam in het kort:
Hanoi: saai, grijs, koud.
Sapa: nog veel kouder, bevroren op de scooter, wel mooi uitzicht.

Snel naar Halong Bay: Was super. Ik ging naar Cat Ba (het grootste van de 2000 eilanden in Halong Bay). Scootertje gehuurd, en rond gereden. Als eerste ging ik naar de Frog Pond, maar ik heb geen frogs gezien en ook geen pond. Daarna naar Cat Ba National Park, was super. Er was een roestige oude uitkijktoren op de top van een berg. Het was een hele klim naar de top, en de toren is zo gammel en roestig dat je hem in Nederland nooit zou mogen beklimmen. In Vietnam is dat natuurlijk helemaal geen probleem.
Er misten treden op de trap, er zat nog maar een klein deel van het dak vast als golfplaat en de vloer van de uitkijktoren, wat 20 meter hoog was, werd maar voor de helft bedekt met planken. Daar wil je niet vallen. Hier zal ik ook nog een filmpje van uploaden.
Ondanks het gevaar was het wel een hele vette ervaring. Prachtig uitzicht. Misschien was het zelfs een beetje leuker omdat het zo gevaarlijk was.
De dag daarna gekajakt, hele vette plekken bekeken. Maar de kajak die ik en mijn maat hadden was zo slecht en had zo weinig diepgang dat het voelde alsof we in een ronde ton zaten. Het vetste van de toer was een grot waar je alleen door heen kon als het water laag stond. Bij hoog water liep de grot helemaal vol. Aan de andere kant van de grot was een afgelegen meer, omgeven door een super hoge, natuurlijke muur van steile rotsen. Heel vet.
Na Cat Ba gereisd naar Hue. Hue vond ik niks aan.
Na Hue naar Hoi An, wat juist wel weer prachtig was. Super lekker eten vooral. Ze hadden ook een chill strand waar ik een middag heb gezeten met wat backpackers uit Argentinie. Lekker kokosnoot gedronken onder de parasol. Niks te klagen.
Een meisje uit Argentinie zei dat de ouders van prinses Maxima vlak bij haar wonen in Buenos Aires. Twee straten verder op. Ze kende allebei de ouders van Maxima, en zei dat ze de moeder wel eens sprak in de supermarkt. Kleine wereld.
Na Hoi An naar Da Lat. Een hele zieke tour gedaan daarzo: canyonen door de waterval. Er was een canyon waar water door heen liep met allemaal watervallen. Daar hebben we dwars door een waterval van 14 meter hoog geabseild. De laatste 4 meter sprongen we naar bendeden. Er waren ook glijbanen. Maar geen gewone glijbanen, van plastic. Deze waren natuurlijk ontstaan in de rotsen. Het zag er niet veilig uit, maar ik dacht: het zal wel oke zijn, ze doen dit vaker. Het was dus NIET oke. Ik ging als eerste, en kwam met mijn onderbeen kort vast te zitten tussen twee rotsen. Dat is niet erg relaxt als je in het midden van een stevige stroming zit. Ik heb daar dus mijn been bezeerd, wordt denk ik een litteken. Na mij gingen de anderen en echt iedereen heeft zich bezeerd daarzo.
Na de glijbaan kwamen we bij een plek waar je van 11 meter hoog het water in kon springen. Dat is best wel hoog. Gedaan en staat op de film!

Na Da Lat naar Mui Ne. Daar hebben ze super lekker eten uit de zee. Voor het eerst van mijn leven kreeft gegeten, was waanzinnig. Langs het strand hebben ze veel bakken water, waar dan nog levende zeedieren in liggen. Enorme kreeften, super veel vissen, zelfs een kleine haai en een grote barracuda gezien! Ook hadden ze krokodil aan het spit.

Na Mui Ne naar Saigon, of Ho Chi Minh (2 namen voor dezelfde stad). Bier! Bier is veel goedkoper hier. Bij een tentje kostte een pul bier maar 7000 dong, omgerekend is dat ongever 0,25 euro. Het was een leuk tentje, super druk en iedereen zat op kleine plastic stoeltjes op straat. Had een mooie sfeer.

Het War Museum is heel indrukwekkend. Wat er allemaal is gebeurd in de oorlog tussen Amerika en Vietnam. Ook naar de Cu Chi Tunnels geweest waar ik met een AK-47 heb geschoten!
Bij de Cu Chi tunnels werd ook uitgelegd hoe de Vietnamezen tegen de Amerikanen vochten daar. Heel ziek. Ik zag vallen die ze hebben gebruikt tegen de Amerikanen, echt bizar. Ze zetten gewoon vallen voor de Amerikanen alsof ze op wild aan het jagen waren. Ik wist dat oorlog niet mooi is, maar het kwam toch een stuk dichter bij toen ik die vallen zag.

Na Saigon naar Bangkok gevlogen. Ik schrijf dit stukje vanuit een internet cafe in Kao San road, het backpacker gebied. Super schrale slaapplek geregeld, maar dat is ook een leuke ervaring. Morgen vertrek ik naar Pichanaburi, waar ik 10 dagen ga mediteren zonder contact. Niet praten en geen gebaren. Ik kan ook niet op internet, dus jullie zullen weer een tijdje niks van me horen. Liefde! Xx